De pixelschilderijen zijn opgebouwd uit monochrome vierkante vlakjes olieverf. De foto die het uitgangspunt vormt voor de voorstelling wordt, teruggebracht tot een zeer lage resolutie, ontleed in een dertigtal grijswaarden. Deze worden vervolgens vertaald naar lichte en donkere Pruisisch blauw tinten. Op een doek waar met potlood een raster op getekend, wordt daarna de olieverf aangebracht met met  een klein penseeltje.

 Net als in de andere series is er ook bij de "Pixels" sprake van een vorm van abstrahering.. De voorstelling verdwijnt min of meer wanneer men heel dicht bij het schilderij staat en de monochrome olieverfvlakjes geven geen directe informatie over de afbeelding. Alleen over hun formaat, toonwaarde (kleur)  en vorm. Ze maken deel uit van de voorstelling maar representeren daar niet een op zichzelf staand stukje van, want uit de losse onderdelen kan men zich geen enkele voorstelling maken van het afgebeelde. In feite wordt de voorstelling niet uitgebeeld maar opgeroepen door de toeschouwer wanneer hij/zij zich van het schilderij verwijdert.